-Będę uważała. - obiecała Estera.
-Cieszę się. Niedługo wrócę. - powiedziałem do niej i puściłem jej perskie oko. Zamierzałem porozmawiać z Nurą a później coś upolować. Nie dla siebie! Dla Estery, oczywiście. Była w takim stanie, że mi się płakać chciało. Poszedłem nad wodospad czasu, z nadzieją, że znajdę tam Alfę. Była tam.
- Witaj Alexie. - przywitała mnie.
-Witaj. Proszę, doradź mi w jednej kwestii. - prosiłem ją.
-W jakiej? - spytała, wyraźnie zaskoczona.
-Co mam zrobić z Esterą?
-To znaczy? - nie rozumiała mnie.
-Ona nadal mi nie ufa! - wyżaliłem się.
<Nura?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz